Ὁ Σαρκαστής

Ὁ Σαρκαστής

Σπέρναμε χαρά πού κερδίζαμε μέ δάνεια, μέ κλοπές

ἤ μέ ἀγορές πανάκριβες, πού τίς ἀποπληρώναμε

ἐμπρόθεσμα μ’ ἀκάλυπτες ἐπιταγές,

καί στήν καρδιά μας φύτρωναν ἀστέρια

πού φέγγανε στίς αἴθουσες τῶν πλειστηριασμῶν...

Κι ἀρχίζουμε πορεία τσακίζοντας τούς φράχτες

σπάζοντας τά κοτρόνια πού σκέπαζαν τό χῶμα∙

κι ὁ τοῖχος στό τέλος τοῦ καρόδρομου

ὀρθώνεται ἀπόρθητος βγάζοντας τή γλῶσσα του,

χαιρέκακα, περιγελώντας τήν ἀδυναμία μας,

σαρκάζοντας τήν ἀποκοτιά τοῦ ξεκινήματος.

  

 Ἀπό τήν ποιητική συλλογή Εἰρμός στήν Διαφορετικότητα

Σημεῖα πορείας

Τῆς θάλασσας εἶμαι νόθο παιδί, κι ἀκοῦτε:

στή γαλανή της ἁπλάδα σταλάζω τό δάκρυ

—παθιάρικο φίλημα μέ τό φιλήδονο κῦμα,

πού φαρμάκι δέν γίνεται μηδέ φόβος κι ὀδύνη.

Ἀρχόντισσας  στάχυα μαζεύω, λικνίζω μελτέμια,

τραγουδῶ  στά θαλάμια τῆς ἀνήσυχης σκέψης,

στίς ρωγμές τῆς ἀφρόδαρτης στενοπορίας∙

δρόμους χαράζω  φιδίσιους

στά βραχοβούνια, στά πελάγη τοῦ χρόνου,

στῆς ψυχῆς τή συνείδηση…

Κι ἄκου, τῆς πορείας ὦ δύναμη,

τώρα πού μέ κλάμα γεννήθηκα

γεῖρε και φίλησέ με,

στόν κόρφο σου κλεῖσε με, παρηγόρησέ με–

καθώς, ἀνερώτητα, σ’ ἄγνωστο κόσμο

ξάφνου πού βρέθηκα.

Πειραιάς, 9--8-1994,  ‘Ιούνιος 2013

από την ποιητική συλλογή Eιρμός στη Διαφορετικότητα

Προσπάθεια γνωριμίας

Κυρίες, κύριοι
καλημέρα, καλησπέρα
Φυσικά δεν με γνωρίζετε και αποφάσισα να συστηθώ πέρα ως πέρα
Είμαι μια γυναίκα κουρασμένη που όμως η αναζήτηση, η έρευνα, η αμφιβολία, η απορία για ό,τι με τυλίγει δεν εννοεί ούτε να εκπνεύσει ούτε να κουραστεί.
Θα ήθελα λοιπόν να έχω επαφή με φίλες, φίλους που θα νιώθουν κι αυτοί σαν κι εμένα (εκτός από την κούραση)
Εν ολίγοις, θα ήθελα να ανταλλάξουμε γνωμες και απορίες περί τρόπου ζωής.Όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο (κάτι τέτοιο δεν το προσδοκώ) αλλά μόνο για να τροφοδοτούμε την ελπίδα πως κάτι το καλύτερο, δεν μπορεί, θα μας συναπαντήσει ή θα το συναπαντήσουμε.

Σας ευχαριστώ που πήρατε τον κόπο να διαβάσετε την πρώτη μου ανάρτηση και προσδοκώ συνεργασία.


---------------------------------------------------------------------------------------------

Diam Zolot 3-8-2013 09

Ἐπιδρομή

Κοπάδι ἀπό λευκόμαλλες ἀμνάδες

σέ χλοερό λιβάδι ἔχουν σκορπίσει.

Σκιρτήματα ξέχειλης εὐδαιμονίας

φουσκώνουν τούς ἔφηβους μαστούς τους

στοῦ τσοπάνου τό συριχτό σαλάγισμα

ψηλά ἀπ’  τοῦ βουνοῦ τή ράχη…

Οἱ λύκοι, οἱ λύκοι!

Νύμφες, Δρυάδες τοῦ δάσους,

πνεύματα τοῦ κάμπου, γρηγορεῖτε!...

Καί τό λειβάδι ἐρήμωσε

κι ἀρρώστησε ἀπό μοναξιά.

Καί μάταια ψάχνει ὁ βοσκός 

στίς μεταμεσονύχτιες ἀστραπές

γιά τίς ἀμνάδες του…

Ὦ ἀπάτη, ἀπάτη πολυώνυμη,

σέ πιά κολυμπήθρα σέ βάφτσαν

ἐλεύθερη βοσκή;